In my life ตอน พบแลกรัก

ขอมาเล่าสู่กันฟังเรื่องของสหายตัวเล็กตัวหนึ่ง ไม่อ่านก็ได้แต่อ่านก็ดีนะคะ อิๆ ตั้งแต่จำความได้ ก็รักสัตว์ทุกชนิด แม้แต่งูมีพิษก็ไม่เว้น ที่เลี้ยงอยู่ก็มี ที่จากไปก็มาก ซิกๆ T_T

คงเป็นอาถรรพ์ของเรากระมั้ง ยิ่งรักมากเท่าใด เวลาจากไปก็ยิ่งเศร้าเท่านั้น และแล้ว...สิ่งมหัสจรรย์ก็มาเยือนชีวิตอันมืดมนหม่นหมอง การได้รู้จักกับ ไลฟ์ แม้จะแค่ ๗ วันที่ได้พบเจอ แต่ทุกวินาทีที่เราได้อยู่กับเธอ จนบัดนี้ก็ไม่ลืมเลือนไปจากหัวใจ...(ขอตัวไปอ้วกก่อน =[]=)

หลังจากคืนวันฟ้ากระหน่ำผ่านพ้นไป เช้าวันใหม่เป็นวันที่อากาศเย็นสบาย เหมาะแก่การนอนตื่นสายเป็นยิ่งนัก แต่ทว่าก็เกิดอยากเดินเล่นยามเช้าแบบปลิวๆ ชิวๆ ขึ้นมาผิดวิสัยตัวเอง ^3^

ขณะที่กำลังมองอะไรไปเพลินๆ เดินไปเรื่อยๆ เปื่อยๆ สายตาก็ไปเจอะเจอกับวัตถุลึกลับสีดำๆ O_O รูปร่างคล้ายๆ หนู นอนกองอยู่บนพื้น ไอ้เราก็เป็นคนช่างสงสัย อยากรู้อยากเห็นไปทั่ว ก็ก้มลงไปสำรวจว่ามันคืออะไรกันแน่ จ้องเข้าไปใกล้ๆ ซูมเข้าไปแบบแนบชิดติดพื้นเลยทีเดียวเชียวละท่านเอ๋ย... =_=+

คุณพระช่วย ถูกหวยแล้ว!! o[]o ลูกค้างคาวเจ้าค่ะ เป็นไงมาไง ทำไมมาแอ้งแม้งอยู่ ณ ตรงนี้ละเนี่ย จะปล่อยทิ้งไว้ ก็คงไม่พ้นโดนแดดเผา (ใกล้เที่ยงแล้วครับท่าน) หรือไม่ก็เป็นอาหารของคุณมดตดเหม็นเป็นแน่แท้ คิดแล้วก็ไม่แคล้วเดินเข้าไปอุ้มอย่างเบามือ ( ^^)o

ตัวเล็กและบอบบาง ออกแรงนิดชีวิตปลิวแน่ รอตอนพลบค่ำก็ย่ำเท้าเดินออกไปในสวนอย่างกล้าหาญเอาลูกค้างคาวไปวางไว้บนต้นไม้ ให้มันเรียกหาแม่มันเอง เมื่อเสร็จภารกิจช่วยชีวติสัตว์โลกเราก็เดินเข้าบ้านไป แม้จะรู้สึกห่วงมันไม่น้อย จนนอนไม่หลับ =^=

อีกหนึ่งวันต่อมาตอนพลบค่ำนั่นเอง ก็ได้ประสบพบพักต์กับเจ้าตัวเดิมคลานเตาะแตะอยู่บนโต๊ะ!? O_o เฮ้ย เข้ามาได้ยังไงกันละเนี่ย ถามไปจะมีใครตอบได้ ก็เลยยังเป็นปริศนาจนถึงทุกวันนี้ อุ้มขึ้นมา เจ้าตัวเล็กสั่นใหญ่เลย (แผ่นดินไหว ๗.๘ ริกเตอร์ ~_~)

เดินออกไปหาแม่ของมันอีกรอบ ตอนเดินออกมาก็มีค้างคาว บินกันว่อนๆ เชียว เดี๋ยวคงหาแม่มันเจอมั้ง อุ๊บ!! =A= ด...โดนค้างคาวบินมาเกาะหน้าค่ะท่าน

สัมผัสเวลาโดนมันช่าง... (ละไว้เต๊อะ ll--) ลูกค้างคาวก็ส่งเสียงร้องหลายเดซิเบล สงสัยจะหิวนมง่ะ รอเก้ออยู่ ๒ ชั่วโมง ก็ไม่มีค้างคาวบินไปมาแล้ว แย่อ่ะดิ ถูกทิ้ง... ทำไงดีหว่า =O=; จะทิ้งไว้บนต้นไม้ ก็กลัวมดจะยกขบวนชวนกันมากินโต๊ะจีน

ตายหยังเขียดแน่ๆ เมื่อใช้สมองปลาทองอันน้อยนิด ก็คิดๆๆๆๆๆ ได้ความเว่อแบบว่า...เลี้ยงให้รู้แล้วรู้รอดไปลุย!!! >O</ แหม! เรานี่ก็อัจฉริเยอะจริงจริ๊ง ฮ่าฮ่าฮ่า (บ้าอยู่คนเดียว) แต่ก็ต้องมาปวดเศียรเวียนเกล้าแบบว่างานเข้า เพราะไม่รู้จะเอาอะไรให้มันกินและไม่รู้ว่ามันกินอะไร

โปรดตามติดชีวิตสัตว์โลกตอนต่อไป~
(ต้องขออภัยที่ไม่มีภาพมาประกอบ โปรดจินตราการกันเอาเองเด้อ)