พริก ปลูกน้อยๆ แต่กินได้นานๆ

อยากจะปลูกพริกกินเองบ้างค่ะ (ไม่รบกวนกระเป๋าตังค์ตัวเอง อิอิ) ลองเอาเมล็ดจากพริกสีแดงๆ มาตากแห้ง หว่านไปเล่นๆ ๗-๘ วันผ่านไปก็มีต้นกล้าโผล่ขึ้นมา~

ผ่านไปสักเดือนนิดๆ ใบใหญ่กำลังงาม ไม่ได้ใส่ปุ๋ยเคมี ปลอดสารล้านเปอร์เซ็น รดน้ำวันละครั้ง ใส่เศษใบไม้แห้งคลุมรอบๆ โคนต้นค่ะ ปล่อยไปตามธรรมชาติ จะแข็งแรง ไม่มีแมลงรบกวน ต้นไหนมีเพลี้ยก็บี้ เดอะ สตาร์ขวัญใจของเราโลดๆ

หลังจากผ่านไปเดือนครึ่ง ก็เริ่มติดดอกออกผลให้เห็นกันมั่งแล้ว ต้นนี้อยู่ในกระถาง ใหญ่กว่าใครเพื่อนเลยล่ะ แถมพริกเม็ดก็ใหญ่ ใบก็งาม แม้เพลี้ยจะมี มดจะมาก็บ่หวั่น

เป็นต้นที่เราให้ความสนใจน้อยที่สุด แต่กลับลูกดกที่สุด งงค่ะงง หลังจากตามติดชีวิตพอเพียงมา ๒ เดือนในที่สุด ต้นอื่นๆ ก็ติดดอกออกผลให้ได้กินกันบ้างแล้ว เย้~

๑ อาทิตย์จะมาเด็ดสักที ได้จานพูนๆ เบยนะ จะบอกให้ ปลูกเจ็ดแปดต้นก็พอเพียงมีให้เราพอกินแย้วค่ะ ไม่ต้องไปซื้อพริกจากตลาด ปลูกครั้งเดียวกินได้นานทีเดียวค่ะ

แต่ช่วงหน้าฝนก็ต้องหยุดปลูกซะแล้ว เชื้อรามาเป็นกองทัพ ยับเยินทั้งแปลง เล่นซะพริกเหี่ยว หงิกหงอย ดอกไม่มีผลก็เลยไม่มา แง้~

พอจะสู้กับเพลี้ยได้ ก็มาแพ้เชื้อราซะอย่างนั้น ถ้าฝนตกฟ้ามืดติดต่อกันหลายวัน เป็นเรื่องยากที่จะป้องกันได้ นอกจากจะใช้ตัวช่วยอย่างสารเคมีกำจัดเชื้อรา

แต่เราไม่อาจทำใจใช้มันได้ ทำร้ายดินและทำร้ายตัวเราเอง (สารเคมีตกค้าง) ต้องใช้ความอดทนในการต่อสู้กับเหล่ามารร้าย! ว่าไปนั่น

รอตามติดชีวิตพอเพียงภาคต่อไปนะคะ